Niet achter de geraniums maar voor de klas!

“Ik blijf tot mijn pensioen werken in het onderwijs.” Dat is de februari stelling van onze Metafoor bureaukalender. Middels een poll op onze Facebook pagina vroegen wij om jullie mening. Het bleek een razend populair onderwerp. Nog niet eerder hebben wij zoveel reacties ontvangen. Met 69% van de stemmen was het antwoord duidelijk. Ook al is er een lage arbeidsmobiliteit in het onderwijs, de meeste docenten blijven niet tot hun pensioen werken in het onderwijs.

Met 31% van de stemmen zijn er toch een groot aantal docenten dat wel tot hun pensioen in het onderwijs blijft. Een gedeelte daarvan blijft zelfs lesgeven als zij al met pensioen zijn. Wat drijft deze docenten? Is het de drang om kennis over te dragen aan een nieuwe generatie? De aanstekelijke dynamiek van een klas vol leerlingen? Of is het iets compleet anders? We vroegen het aan één van hen!

Van fulltime manager van een reisbureau naar fulltime docent

Ger Krom ging in 2001 aan het werk als zij-instromer in het onderwijs. Na jaren in het bedrijfsleven actief te zijn geweest, gooide hij het roer om. Ironisch genoeg kwam hij als manager van een reisbureau op het idee van de overstap tijdens zijn vakantie. “Tijdens mijn vakantie las ik een advertentie in De Telegraaf. ROC Zadkine in Rotterdam zocht een docent toerisme. Doordat ik al jaren stagiaires van dit ROC over de vloer had, kende ik de stagebegeleiders goed. Hierdoor was de link snel gelegd.”

Zoals vele zij-instromers gaf zijn toenmalige baan hem niet meer de voldoening die het hem eerder gaf. “Ik zat al zo lang op dezelfde plek. Vandaar dat ik het onderwijs in ben gegaan. Nadat ik mijn didactische aantekening had behaald was ik officieel docent. Van fulltime manager van een reisbureau naar fulltime docent”

In zijn eerste jaren als docent gaf hij les in toerisme, waarna hij uiteindelijk voor een ander vak koos. “De stenen reisbureaus hebben voor 75% plaatsgemaakt voor internet reisbureaus. Het hele business model is omgekeerd. Toerisme was zodanig veranderd dat ik koos voor iets anders. ” “Nederlands is een liefde voor mij. Het is een mooi vak om les in te geven. Daarnaast zijn er veel vacatures voor, waardoor ik gemakkelijk aan werk kan komen.”

Zoals de meeste docenten weten, is het onderwijs constant in ontwikkeling. Gedurende de jaren heeft Ger dan ook veel veranderingen meegemaakt. Met name in de klantgerichtheid van scholen ziet hij veel verandering. “Ik ben van mijzelf altijd heel klantgericht geweest omdat dat in het bedrijfsleven een kerncompetentie is. Bij scholen was dit echter niet zo. Daar is de klantgerichtheid de laatste jaren pas sterk ontwikkeld, waarbij ze de student als klant definiëren.”

Prettige zachte landing na mijn pensioen

Zodra je met pensioen bent, is het verplichte element van werken verdwenen. Veel belangrijker wordt de motivatie om te blijven werken. Voor Ger is zijn belangrijkste motivatie altijd hetzelfde gebleven. “De motivator voor mij is dat ik net als vroeger in het toerisme, nog altijd mensen verder wil blijven helpen. Zowel met lesgeven als met examineren. Ik heb dan ook in een beroepscompetentieprofielen commissie voor toerisme gezeten, zodat studenten beter geholpen worden in hun professionalisering.”

Daarnaast hecht hij belang aan het werken in een vakgebied waar hij enorm van geniet. “Ik vind de Nederlandse taal leuk. Naast lesgeven doe ik zo nu en dan opdrachten voor anderen. Zo corrigeer en herschrijf ik teksten. Ik zie het lesgeven dan ook vooral als een manier om de dingen te doen die ik leuk vind, het werken met de Nederlandse taal. Dat is het mooie van gepensioneerd zijn. Ik kan nu genieten van werkzaamheden die door mijn professionele kennis en ervaring mogelijk zijn.”

Over de vraag hoelang Ger nog wil doorgaan met lesgeven is hij heel duidelijk. “Ik ervaar dit als een prettige zachte landing na mijn pensioen. Ik blijf hiermee doorgaan zolang mijn eigen gezinsleven en gezondheid het toelaat. Ik voel mij daarnaast gewoon nog heel vitaal dus ik heb nog geen plannen om te stoppen.”